درمان آبله مرغان، معمولاً شامل مراقبت‌های خانگی و تسکین علائم است. استفاده از داروهای ضد ویروسی در موارد شدید توصیه می‌شود. خاراندن زخم‌ها باید اجتناب شود تا از عفونت و ایجاد جای زخم جلوگیری گردد.
مقدمه مقاله درمان آبله مرغان
آبله مرغان، بیماری فوق‌العاده واگیرداری است که توسط ویروس واریسلا زوستر (VZV) ایجاد می‌شود. این بیماری معمولا با خارش، تاول‌های پوستی، تب و سرفه همراه است. بثورات اغلب ابتدا در قفسه سینه، پشت و صورت ظاهر میشوند و سپس به سایر نقاط بدن گسترش می‌یابند. آبله مرغان به خصوص در دوران بارداری، کودکان، نوجوانان، بزرگسالان و افراد با سیستم ایمنی ضعیف بیشتر جدی است. ابتلا به این عفونت بیش از یک بار بسیار نادر است. پس از معرفی واکسن آبله مرغان در دهه 1990، شیوع آن به شدت کاهش یافته است. با غذاچی همراه باشید تا با علائم، دلایل، روش‌های درمان و مدت زمان لازم برای بهبودی از آبله مرغان آشنا شویم.
علائم آبله مرغان
خارش شدید و راش پوستی از جمله مهم‌ترین نشانه‌های این بیماری عفونی است. ابله مرغان نیاز به یک دوره ۷ تا ۲۱ روزه در بدن بیمار دارد تا قبل از ظهور بثورات و سایر نشانه‌ها، عفونت خود را نشان دهد. علائم غیر از راش یا همان تاول‌های پوستی ممکن است چند روز به طول انجامد و شامل موارد زیر است:
- تب
- سردرد
- کاهش اشتها
علائم اولیه آبله مرغان چیست؟
- یکی دو روز پس از ظهور این علائم اولیه، بثورات کلاسیک بروز می‌کنند که نباید با علائم بیماری زونا اشتباه گرفته شوند. این بثورات در سه مرحله تغییر می‌کنند تا به بهبودی برسند.
- ظهور برآمدگی‌های قرمز یا صورتی در سراسر بدن.
- تبدیل این برآمدگی‌ها به تاول‌های پر از مایع که نشت می‌کنند.
- پوسته پوسته شدن تاول‌ها و آغاز فرایند بهبودی.
تاول‌های روی بدن بیمار همزمان و در یک مرحله ظاهر نمی‌شوند. به طور مداوم تاول‌های جدید در سراسر بدن بروز می‌کنند. این بثورات ممکن است بسیار خارش‌دار باشند، به ویژه قبل از اینکه پوسته پوسته شوند.
آبله مرغان چند روز واگیر دارد؟
بیماری آبله مرغان معمولاً بین ۴ تا ۷ روز به طول می‌انجامد. این بیماری از ۱ تا ۲ روز قبل از ظهور بثورات تا زمانی که تمامی تاول‌ها پوسته پوسته شوند (که معمولاً ۵ تا ۶ روز پس از ظهور بثورات است) قابل انتقال است.
دوره نهفتگی آبله مرغان حدود ۱۰ تا ۲۱ روز است و پس از آن، بثورات ظاهر میشوند. انتقال آبله مرغان به دیگران ممکن است از یک تا دو روز قبل از پدیدار شدن بثورات در فرد مبتلا تا زمانی که تمام ضایعات یا تاول‌ها پوسته پوسته شده باشند، رخ دهد. از این رو، رعایت احتیاط بسیار مهم است.
انتقال آبله مرغان به چه صورت است؟
آبله مرغان بسیار واگیردار است، بنابراین در صورت وجود فرد باردار یا افرادی با سیستم ایمنی ضعیف در اطراف، انجام قرنطینه توصیه می‌شود. طی دوره قرنطینه آبله مرغان، باید از تماس مستقیم با بثورات پوستی فرد مبتلا پرهیز شود، زیرا این یکی از اصلی‌ترین راه‌های انتقال بیماری است. حتی استنشاق قطرات تنفسی ناشی از سرفه و عطسه فرد مبتلا نیز می‌تواند منجر به انتقال بیماری به افراد نزدیک شود. در شرایط حساس، توصیه می‌شود که محل زندگی افراد در معرض خطر از فرد بیمار جدا شود تا از انتقال بیماری پیشگیری شود.
آبله مرغان در بزرگسال
آبله مرغان در بزرگسالان به طور معمول تا زمانی که تمام تاول‌ها پوسته پوسته نشوند واگیر دارد. این بیماری در بزرگسالان می‌تواند شدیدتر از کودکان باشد و خطرات بیشتری دارد. بزرگسالان مبتلا به آبله مرغان باید استراحت کنند تا زمانی که همه دانه‌ها کاملاً پوسته پوسته شوند. همچنین، در صورت مشاهده علائم غیرمعمول مانند تاول‌های عفونی، مراجعه به پزشک ضروری است. در بزرگسالان، معمولاً تا روز هفتم دانه‌های جدید آبله مرغان ظاهر نمی‌شوند و پس از ۱۰ تا ۱۴ روز، تاول‌ها شروع به پوسته پوسته شدن می‌کنند. وقتی که تمام تاول‌ها پوسته پوسته شده باشند، بیماری دیگر واگیردار نیست.
آبله مرغان در کودکان
در کودکان، نخستین نشانه‌های آبله مرغان معمولاً شامل احساس خستگی عمومی، تب، از دست دادن اشتها و تورم غدد است. در طی ۱ تا ۲ روز پس از آن، بثورات پوستی ظاهر میشوند. این بثورات اول به شکل لکه‌های پوستی ظاهر میشوند که روی پوست تیره، قهوه‌ای، بنفش یا خاکستری و روی پوست روشن‌تر، قرمز دیده میشوند. برای اغلب کودکان، آبله مرغان به شکل خفیف بروز می‌کند و به تدریج خود به خود بهبود می‌یابد. با این حال، برخی کودکان ممکن است با علائم شدیدتر آبله مرغان مواجه شوند که نیاز به مراجعه به پزشک دارند.
عوارض آبله مرغان
عوارض ناشی از بیماری آبله مرغان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- سرایت بثورات به چشم، که می‌تواند به بینایی آسیب بزند.
- بثورات بسیار قرمز، حساس و گرم که می‌تواند نشان‌دهنده عفونت باکتریایی ثانویه باشد.
- همراهی بثورات با سرگیجه و تنگی نفس.
گروه‌هایی که بیشتر در معرض خطر عوارض جدی آبله مرغان قرار دارند، شامل:
- نوزادان
- افراد مسن‌تر
- افراد با سیستم ایمنی ضعیف
- خانم‌های باردار
در بزرگسالان، آبله مرغان می‌تواند شکل شدیدتری داشته باشد. این گروه‌ها همچنین ممکن است به پنومونی VZV یا عفونت‌های باکتریایی در پوست، مفاصل یا استخوان مبتلا شوند. علاوه بر این، زنان بارداری که در دوران بارداری در معرض آبله مرغان قرار می‌گیرند، ممکن است فرزندانی با نقایص مادرزادی داشته باشند، از جمله رشد ضعیف، اندازه سر کوچک، مشکلات چشمی و ناتوانی‌های ذهنی.
درمان خانگی آبله مرغان
درمان آبله مرغان، نیاز به داروی خاصی ندارد و پس از طی مدت زمان معمولا ۱ هفته ای بهبود می یابد. پزشک ممکن است برای درمان آبله مرغان، آنتی هیستامین یا پمادهای موضعی را تجویز کند که به کاهش خارش ابله مرغان کمک کند. خارش ابله مرغون همچنین با موارد زیر می تواند بهبود یابد:
- استفاده از لوسیون بدون عطر
- پوشیدن لباس سبک و نرم
- حمام با آب ولرم
در صورت بروز عوارض ناشی از ویروس یا قرار گرفتن در معرض خطر عوارض جانبی، پزشک ممکن است داروهای ضد ویروسی تجویز کند. افراد در معرض خطر معمولاً جوانان، افراد مسن یا کسانی هستند که مشکلات پزشکی زمینه ای دارند. داروهای آبله مرغان آن را درمان نمی کنند اما با کاهش سرعت فعالیت ویروسی علائم آبله را کاهش می دهند. این موضوع به سیستم ایمنی بدن شما اجازه می دهد تا سریع تر بهبود یابد.
تغذیه
برای کاهش دوره درمان آبله مرغان، توصیه می‌شود تغذیه‌ای با طبع خنک و معتدل داشته باشید، که می‌تواند به کاهش عوارض آبله مرغان، به ویژه تب، کمک کند. برای این منظور، می‌توانید مواردی مانند عرق شاطره و کاسنی، انواع آش و سوپ، آب لیمو شیرین، آب خرفه همراه با سکنجبین، هندوانه، آب سیب، خاک شیر، اسفرزه و تخم شربتی را در برنامه غذایی فرد بیمار گنجانید. این مواد ممکن است به تسکین برخی علائم و کاهش شدت بیماری کمک کنند.
چطور از سرایت آبله مرغان جلوگیری کنیم؟
واکسن آبله مرغان در ۹۸ درصد موارد برای افرادی که هر دو دوز توصیه‌شده را دریافت می‌کنند، از ابتلا به این بیماری جلوگیری می‌کند. توصیه می‌شود که نوزادان در سن ۱۲ تا ۱۵ ماهگی واکسن اولیه خود را دریافت کنند. سپس، کودکان در سنین ۴ تا ۶ سالگی یک دوز تقویتی واکسن دریافت می‌کنند. کودکان بزرگ‌تر و بزرگسالانی که قبلاً واکسینه نشده‌اند یا در معرض ویروس قرار نگرفته‌اند، می‌توانند دوزهای جبرانی واکسن را دریافت کنند. از آنجا که آبله مرغان در افراد مسن‌تر معمولاً شدیدتر است، افراد بزرگسالی که هنوز واکسینه نشده‌اند ممکن است توصیه شود که در دوره‌های بعدی این واکسن را دریافت کنند.
نتیجه گیری مقاله درمان آبله مرغان
درمان آبله مرغان عمدتاً شامل مراقبت‌های خانگی و مدیریت علائم است. واکسیناسیون مؤثرترین روش پیشگیری بوده و در بزرگسالان و کودکانی که واکسن نزده‌اند، اهمیت بیشتری دارد. در صورت شدت علائم، مشورت با پزشک ضروری است.
